ข่าวล่าสุด
เลือกการจัดหมวดหมู่
2024 / 10 / 04
ระดับ Pap-free จ้างผู้ดูแลชาวต่างชาติ และความเสี่ยงในการดูแลระยะยาวที่ซ่อนอยู่ในนโยบายสําหรับผู้สูงอายุที่มีอายุมากกว่า 80 ปี
เพื่อลดภาระให้กับครอบครัวผู้สูงอายุหรือผู้พิการ กระทรวงแรงงานเมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้วได้ผ่อนคลายเงื่อนไขในการจ้างพนักงานดูแลชาวต่างชาติ ตราบใดที่มีการใช้บริการการดูแลระยะยาว 2.0 อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานกว่าครึ่งปี หรือมีภาวะสมองเสื่อมเล็กน้อยหรือมีความพิการระดับปานกลางถึงรุนแรงโดยเฉพาะ สามารถจ้างการดูแลจากต่างประเทศได้โดยตรงโดยไม่ต้องแสดงหลักฐานความพิการระดับ Pap การเปลี่ยนแปลงนี้ถือเป็นการเคลื่อนไหวเพื่อความสะดวก อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้ สมาชิกสภานิติบัญญัติของ KMT เสนอเพิ่มเติมว่าผู้สูงอายุที่มีอายุมากกว่า 80 ปีและผู้ป่วยอายุ 70 ถึง 79 ปีที่เป็นมะเร็งระยะที่ 2 สามารถจ้างผู้ดูแลชาวต่างชาติได้โดยตรงโดยไม่ต้องมีการประเมินทางการแพทย์ ข้อเสนอนี้ได้กระตุ้นให้เกิดการอภิปรายทางสังคม นี่คือความสะดวกสบายหรืออันตรายที่ซ่อนอยู่?
ปัญหาภาพถ่ายระยะยาวที่ประตูแห่งความสะดวกสบายอาจนํามา
สาเหตุหนึ่งที่ทําให้กระทรวงแรงงานคัดค้านข้อเสนอนี้คือมีผู้สูงอายุที่อายุเกิน 80 ปีในไต้หวันที่ไม่พิการกว่า 530,000 คน หากได้รับการยกเว้นการประเมินอาจนําไปสู่ผู้สูงอายุที่แข่งขันกันจ้างผู้ดูแลชาวต่างชาติเป็นจํานวนมาก ดังนั้น ผู้ดูแลชาวต่างชาติที่ควรดูแลผู้ป่วยวิกฤตสามารถดูแลผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดีแทนได้ นอกจากนี้ ปัจจุบันประเทศกําลังแนะนําการดูแลจากต่างประเทศผ่านโควต้าเพื่อปกป้องโอกาสการจ้างงานของผู้ดูแลในบ้าน การผ่อนคลายภาวะต่างๆ มากเกินไปอาจทําให้ทรัพยากรเสียหาย ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยที่ต้องการการดูแลจริงๆ
กลุ่มประชาสังคมก็มีข้อสงวนเกี่ยวกับข้อเสนอนี้เช่นกัน Family Caregiver Care จะเตือนเสมอว่าการจ้างผู้ดูแลชาวต่างชาติก่อนวัยอันควรอาจเร่งการเสื่อมความสามารถในการใช้ชีวิตอย่างอิสระของผู้สูงอายุ ผู้ดูแลชาวต่างชาติที่ทํากิจกรรมประจําวันในนามของผู้สูงอายุ เช่น งานบ้าน ช้อปปิ้ง ฯลฯ จะลดโอกาสที่ผู้สูงอายุจะออกไปข้างนอกและส่งผลต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตของพวกเขา
ความท้าทายสําหรับระบบส่องสว่างนาน
หลี่อวี้ชุนเลขาธิการรัฐสภากระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการชี้ว่าการดูแลในระยะเฉียบพลันตอนปลายจําเป็นต้องส่งเสริมความยืดหยุ่นด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพ การพึ่งพาการดูแลจากต่างประเทศมากเกินไปอาจค่อยๆทําให้ผู้สูงอายุไร้ความสามารถและเพิ่มภาระในการดูแลระยะยาว ที่หนักกว่านั้นคือหลังผ่อนคลายนโยบายอาจดึงดูดผู้ใช้ long-term care 2.0 มาจ้างผู้ดูแลชาวต่างชาติ ซึ่งจะส่งผลต่อการจัดสรรงบประมาณการดูแลระยะยาวของรัฐบาลและโอกาสการจ้างงานของผู้ให้บริการดูแลในพื้นที่ ในอนาคตจะส่งเสริมประกันการดูแลระยะยาวยากขึ้นด้วย
การปรับปรุงกลไกการประเมินผลจะช่วยแก้ปัญหาที่ซ่อนอยู่
การยกเว้นการประเมินระดับ Pap แม้ว่าจะนํามาซึ่งความสะดวกสบายบนพื้นผิว แต่สิ่งที่ต้องแก้ไขจริงๆ ก็คือลักษณะที่ยุ่งยากของกระบวนการประเมินระยะยาว ในปัจจุบัน เมื่อสมาชิกในครอบครัวสมัครใช้บริการดูแลระยะยาว พวกเขามักจะต้องทําการประเมินหลายครั้ง ซึ่งต้องใช้เวลาและพลังงาน แทนที่จะทําให้การประเมินง่ายขึ้น อาจเป็นการดีกว่าที่จะบูรณาการขั้นตอนการประเมินสําหรับการดูแลระยะยาวและการระบุความพิการ เพื่อลดภาระของสมาชิกในครอบครัว
การอภิปรายเกี่ยวกับการผ่อนคลายการจ้างงานการดูแลจากต่างประเทศเตือนเราว่าเราจําเป็นต้องชั่งน้ําหนักความสะดวกและผลกระทบระยะยาวของนโยบายอย่างรอบคอบมากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าทรัพยากรได้รับการจัดสรรอย่างเหมาะสมเพื่อช่วยเหลือครอบครัวที่ต้องการการดูแลอย่างแท้จริง